Parafia sw Stanisława w Lubaczowie

Tadeusza Kosciuszki 2, 37-600 Lubaczow

SANKTUARIUM

Początki parafii rzymskokatolickiej w Lubaczowie sięgają czasów króla Kazimierza Wielkiego. Pierwsza wzmianka o miejscowym kościele pw. Św. Trójcy, Najświętszej Marii Panny i św. Stanisława BM pochodzi z 1388 r. Parafię uposażył książę mazowiecki
i bełski Ziemowit IV. Parafia należała do diecezji przemyskiej, od 1785 r. i była siedzibą dekanatu lubaczowskiego. W 1787 r. została włączona do archidiecezji lwowskiej. W XVI w. istniały przy parafii bractwa: św. Anny i Różańcowe.

Na początku XVII w. zbudowano w Lubaczowie kolejny kościół drewniany, który w 1619 r. poświęcił biskup przemyski Stanisław Sieciński. Kościół ten spłonął w 1655 r., ale już wkrótce został odbudowany. Jego wygląd jest znany z protokołu wizytacji kanonicznej biskupa Wacława Hieronima Sierakowskiego z 1744 r. Kościół ten istniał do poł. XVIII w.

W 1754 r. bp Sierakowski postanowił wraz ze starostą lubaczowskim Jerzym Mniszchem wznieść nowy kościół drewniany. Kościół ten, według inwentarza z ok. 1820 r., był budowlą jednonawową, krytą dachem gontowym, z wieżą (sygnaturką) oraz przylegającymi do prezbiterium zakrystią i skarbcem. Wewnątrz świątyni było pięć rzeźbionych, złoconych i polichromowanych ołtarzy, ambona i chrzcielnica. Parafia w 1832 r. liczyła 3489 wiernych...

Konkatedra p.w. bł. Jakuba Strzemię w Lubaczowie

Diecezja Zamojsko – Lubaczowska została erygowana 25 marca 1992 r., mocą bulli Ojca Świętego Jana Pawła II Totus Tuus Poloniae populus i włączona do Metropolii Przemyskiej obrządku łacińskiego. W skład Diecezji weszły tereny, wraz z duchowieństwem i wiernymi, z b. diecezji lubelskiej, oraz cała b. administratura apostolska w Lubaczowie. Stolicą Diecezji został ustanowiony Zamość. Katedrą została dawną Kolegiata, zaś Konkatedrą w Lubaczowie została nowa świątynia, poświęcona 2 czerwca 1991 r. przez Jana Pawła II.

Budowę lubaczowskiej konkatedry ( do 1992 r. prokatedra ) wg. projektu architekta Romana Orlewskiego, rozpoczęto z inicjatywy bp. Mariana Rechowicza 6 czerwca 1981. On też rok później poświęcił kamień węgielny, poświęcony przez Jana Pawła II w 1979 roku na Błoniach Krakowskich. Budowę po jego śmierci kontynuował bp Marian Jaworski, który 17 września 1987 roku odprawił w nowej świątyni pierwsze nabożeństwo na rozpoczęcie II Archidiecezjalnego Kongresu Eucharystycznego. Pracami w niełatwych czasach gospodarczych i politycznych kierowali ks. prałat Jakub Winiarz, ks. Bronisław Gwóźdź, ks. kan. Józef Dudek nadzór zaś przez niemal cały czas budowy sprawował p. inż. Jan Szpyt. Prace budowlane trwały niemal sześć lat, zanim świątynia stanęła w zasadniczym kształcie. Nowy kompleks wzniesiono na planie monumentalnego krzyża o ukośnie ściętych ramionach z wysoko wyniesioną częścią środkową, zwieńczoną wyniosłym krzyżem. Zwarta sylwetka i masywne ściany świadomie kontrastują ze starszą świątynią, utrzymaną w stylach historycznych.Pomimo zespolenia obydwu kościołów, ostatecznie zdecydowano się na pozostawienie odrębności starej i nowej części – zostały one zaopatrzone w samodzielne ołtarze liturgiczne i zaczęły funkcjonować jako niezależne świątynie. W nowej części: prokatedra p.w. bł. Jakuba Strzemię, natomiast w starej: sanktuarium Matki Boskiej Łaskawej i kościół parafialny p.w. św. Stanisława BM.

Więcej na konkatedra.zamojskolubaczowska.pl